Nazwa

Historyczne nazwy:
Barbarum fretum
Morze Swebów, łac. Mare Suebicum; Tacyt I wiek
Ocean Sarmacki Klaudiusz Ptolemeusz, Geografia. III. 5.1,
Zatoka Wenedzka II w. (południowa lub część Bałtyku), Ptolomeusz.
Ostsea, IX wiek, Wulfstan podróżnik anglosaski
Morze Rusów – Waregów; VIII – XI wiek, kronikarze arabscy Al-Biruni, Masudi
Ostarsalt – rocznik frankoński
Morze Otaczające, Ibrahim ibn Jakub 965
Bałtyk, sinus Balticus; pierwsza wzmianka z drugiej połowy XI w. autorstwa Adama z Bremy
Morze Waregów, Nestor (1115);
Morze Gockie (Mare Goticum), Olaus Magnus 1539
Obecna nazwa morza w różnych językach jest albo określeniem zależnym od położenia – morze wschodnie lub morze zachodnie, albo wariantem występującej również w języku polskim nazwy

bałtyckie:
w językach germańskich prócz angielskiego jest to morze wschodnie: w duńskim (Østersøen), niderlandzkim (Oostzee), niemieckim (Ostsee), norweskim (Østersjøen) i szwedzkim (Östersjön);
w języku fińskim nazwa Itämeri również oznacza morze wschodnie, mimo że Bałtyk znajduje się na zachód od Finlandii. W tym wypadku jest to tłumaczenie szwedzkiej nazwy Östersjön - pozostałość z czasów, kiedy Finlandia była częścią Szwecji (do 1809 roku);
w języku estońskim nazwa morza pochodzi od położenia geograficznegoi jest to morze zachodnie (Läänemeri);
bałtycki w różnych wariantach językowych występuje, prócz polskiego, w angielskim (Baltic Sea), łacińskim (Mare Balticum), francuskim (Mer Baltique), włoskim (Mare Baltico), rumuńskim (Marea Baltică), hiszpańskim i portugalskim (Mar Báltico), kaszubskim (Bôłt), czeskim (Baltské moře), rosyjskim (Балтийское море, Балтика), łotewskim (Baltijas jūra), węgierskim (Balti-tenger) i litewskim (Baltijos jūra).